عبارت – گروه دانش: هوش مصنوعی با سرعتی باورنکردنی درحال ارتقا است و صدافسوس که ما در ایران همچنان درگیر برخی از عجیب‌ترین مسائل هستیم که در جهان توسعه یافته دستمایه استنداآپ کمدی‌های سیاه هستند.
به گزارش عبارت علیرغم این پیشرفت‌های سریع نهایت استفاده از هوش مصنوعی در جمهوری اسلامی ایران میکس صدای هایده خواننده مرحوم لس‌آنجلسی و آدل خواننده پاپ بریتانیایی یا تجسم آینده‌ای درخشان برای ورزشگاه‌ها و شهرهای ایران در جهانی موازی است، که آنجا همه‌چیز خوب پیش می‌رود.
مثلا در جهان واقعی ایران حتی یک چمن و ورزشگاه مناسب برای برگزاری بازی‌های داخلی هم ندارد، به همین خاطر در جهان فانتزی هوش مصنوعی برای خودشان یک ورزشگاه خفن طراحی می‌کنند.
بیش از ۵ سال از تأسیس وزارتخانه هوش مصنوعی در امارات متحده عربی و عربستان می‌گذرد، ترکیه هفته گذشته سومین مدرسه مبتنی بر هوش مصنوعی خود را راه انداخت و به‌زودی اولین دانشگاه هوش مصنوعی را نیز تأسیس می‌کند، اما در ایران بزرگترین دغدغه رئیس جمهور فیلترینگ و حجاب است. بهترین متخصصان کشور کرور کرور درحال مهاجرت هستند و طرفداران هسته سخت قدرت می‌گویند: بروید همانجا که بی‌بندوباری هست!
جهان خود را برای عصر هوش مصنوعی آماده می‌کند، اما ایران سالهاست که آماده جنگی قریب‌الوقوع است که اینروزها با افزایش تنش در منطقه هرروز به مرزهای ما نزدیک‌تر می‌شود. چه می‌توان گفت جز اینکه خداوند عاقبت همه مارا بخیر کند!
وزیر هوش مصنوعی امارات
در این مطلب مروری داشته‌ایم بر یکی از دستاوردهای بالقوه و بسیار نزدیک هوش مصنوعی که عملا مسئله خودآگاهی را وارد فاز جدیدی می‌کند.
به گزارش عبارت شرکت اوپن اِی‌آی از یک مدل جدید خبر داده که قادر است براساس آزمون و خطا یاد بگیرد؛ اتفاقی که یک عصر جدید در توسعه هوش مصنوعی به حساب می‌آید.
به نوشته نیواطلس، سیستم‌های هوش مصنوعی مانند «آلفاگو» (این سیستم هوش مصنوعی برای بازی گو طراحی شده است) که توسط شرکت آمریکایی دیپ‌مایند توسعه داده شده، یک سابقه در این زمینه ایجاد کرده است، آن هم از طریق یادگیری به وسیله بازی با خود. آلفاگو و جایگزین‌های آن مانند آلفازیرو (این سیستم هوش مصنوعی برای بازی شطرنج طراحی شده است) به شکل مستقل عمل می‌کنند و با انجام میلیون‌ها بازی با خود و آزمایش و خطا می‌توانند موثرترین استراتژی‌‌ها را کشف کنند.
موفقیت آلفاگو و آلفازیرو در زمینه شکست قهرمانان انسانی بازی‌های گو و شطرنج و همچنین مدل‌های هوش مصنوعی دیگر که برای این بازی‌ها طراحی‌شده‌اند، نشان می‌دهد که ماشین‌ها می‌توانند زمانی که از محدودیت‌های تفکر به شیوه انسانی رها شوند، به نتایج بسیار عالی‌تری برسند.
این سیستم‌های هوش مصنوعی، بازی‌ها را به شیوه بشر یاد نمی‌گیرند؛ به جای آن، مدل‌های یادشده منطق و فرآیند تصمیم‌گیری مختص به خود را ایجاد می‌کنند. این رویکرد باعث انقلاب در توانایی هوش مصنوعی در انجام بازی‌های استراتژیک شده است؛ اتفاقی که نشان می‌دهد نحوه تفکر انسان همیشه بهترین راه برای ماشین‌ها نیست.
هم‌اکنون یک گذار مشابه در دنیای مدل‌های زبانی در جریان است و به مدل جدید شرکت هوش مصنوعی اوپن اِی‌آی موسوم به « o1» مربوط می‌شود. مدل‌های پیشین مانند چت جی‌پی‌تی-۴ با داده‌های عظیمی از متون ایجاد شده توسط انسان آموزش داده شدند که هدف آن تقلید زبان و استدلال انسانی بوده است.
با این حال، زبان ذاتا نادقیق است و اغلب منجر به پدیده‌ای به نام «توهمات هوش مصنوعی» می‌شود که طی آن مدل‌های هوش مصنوعی با اطمینان کامل، اطلاعات نادرستی ارائه می‌دهند.
علت این اتفاق این است که مدل‌های زبانی در ایجاد پاسخ‌های معقول، عملکرد بسیار خوبی دارند اما ذاتا نمی‌توانند واقعیت‌ها و حقایق را درک کنند. مدل o1 شرکت اوپن ای‌آی از طریق به‌کارگیری یادگیری از طریق آزمون و خطا در فرآیند استدلال خود، یک تغییر قابل توجه در این زمینه ایجاد خواهد کرد.
این فرآیند آزمون و خطا مشابه روش خودآموزی که در آلفاگو و آلفازیرو مشاهده شده است، به هوش مصنوعی اجازه می‌دهد درک مخصوص به خود را از آنچه که درست است و آنچه که درست نیست، به وجود آورد. مدل o1 با تمرکز بر سر و سامان دادن به کارها به جای صرفا تقلید زبان انسانی، آغاز یک عصر جدید در توسعه هوش مصنوعی محسوب می‌شود.
در حالی که o1 هنوز عمدتا بر محتوای تولید شده توسط انسان آموزش دیده است، قابلیت‌های یادگیری تقویتی این سیستم هوش مصنوعی به آن اجازه می‌دهد تا در موضوعاتی که پاسخ‌های درست و غلط روشنی وجود دارد، مانند کدنویسی و دانش واقعی، از مدل‌های سنتی پیشی بگیرد. این مدل از اشتباهات خود درس می‌گیرد و با گذشت زمان درک قوی‌تری ایجاد می‌کند و فراتر از محدودیت‌های استدلال انسانی حرکت می‌کند.
این رویکرد آزمایشی امکانات هیجان‌انگیزی را برای هوش مصنوعی فراهم می‌کند تا از دانش بشری پیشی بگیرد. برای مثال، در زمینه‌هایی مانند رباتیک، جایی که سیستم‌های هوش مصنوعی در بدن‌های فیزیکی جاسازی شده‌اند، می‌توانند به روش‌هایی که انسان‌ها قادر به آن نیستند، با دنیای واقعی تعامل کنند.
