گروه سیاسی – اسحاق کشاورز: اخیراً آقای دکتر یونسی رستمی استاندار مازندران آماج حملات بسیاری بوده است، دلایل آن چندان روشن نیست هرچند علل آن می تواند معلوم باشد.
در پاسخی کلی به اغلب کسانی که به نحوه ی توزیع قدرت در استان انتقاد دارند باید یادآور شد مگر تشکیل شورای راهبردی توسط ریاست جمهوری برای شناسایی افراد واجد شرایط کسب مناصب به شیوه ی علمی را از یاد برده اید؟ فرجام آن چه شد؟
در بهترین حالت از میان چهار یا پنج نفر پیشنهادی شورای موصوف نفرات آخر بر صدر وزارتخانه ها یا معاونت ها جلوس کردند و در مواردی هم هیچ کدام به صدارت و وزارت راه نیافتند. قصه ی دکتر ظریف را که فرازی فراموش ناشدنی از تاریخ سیاسی ایران در برهه ای حساس است و داستان همتی را که نعل وارونه ی بود به همت هماهنگ هماوردان داخلی قدرت برای توجیه افکار و اعمال ناموجه دراز آهنگ خود در ویرانی پایه های اقتصاد و بنیادهای سیاست.
پزشکیان به عنوان رئیس دستگاه اجرایی بسیار زیر تیغ نقد قرار دارد، گاه او را فاقد قاطعیت لازم برای پیشبرد اهداف می دانند، گاهی نحوه ء گفتار و کردار او را فاقد اصول و موازین دیپلماسی می دانند، عده ای او را انتصابی فریبکارانه برای پیشبرد اهداف فرداستان می دانند. هرچه باشد او اینک رئیس جمهور است و دارای امکانات و اختیاراتی هرچند نامنطبق با مسئولیت خود ولی موثر در سرنوشت کشور…
مایه شگفتی خواهد بود اگر کسانی اثر پزشکیان در مسائل داخلی و خارجی را با کسانی چون جلیلی بالسَّویه و برابر بدانند.
پزشکیان یک دیپلمات تمام عیار نیست اما در ساختار و بافتار سیاسی ایران یک سیاست ورز سازنده و موثر است. او بنا را بر صلح و آشتی می گذارد، ممکن است بد سگالان از این شخصیت آشتی جو سوء استفاده بکنند اما بد سگالان تحت هر شرایطی کار خود را می کنند. او را بابت سوء نیت و بدخواهی دیگران حَرَجی نیست.
منتقدان به دکتر یونسی استاندار مازندران نیز نقدهای مشابهی دارند، یونسی خودش نه تنها پذیرای نقد و نظر مخالفان است که در پاره ای موارد خود نیز منتقد کل مدیریت است به طوری که بابت ناترازی ها و ناکارامدی ها مکرراً از مردم عذر خواهی کرد، کاری به غایت دموکراتیک و منطبق با زبان رشد و توسعه در جهان که معمولاً در فرهنگ و کلام قریب به اتفاق کارگزاران، غایب و غریبه است. اخیراً کسانی او را فاقد مشی دیپلماتیک در گفتار و کردار دانسته اند؟! اما روشن نکرده اند که مشی دیپلماتیک دقیقاً چیست و چگونه باید اعمال شود. در این نوشته قصد تعریف و تمجید از گفتار یا کردار استاندار نیست، نکته این است که منتقدان و مخالفان می توانند دقیقا همان جایی که او را آماج حملات قرار می دهند به نقاط قوت ایشان نگاه کنند. مثلاً گاه حتی نقاط اثر بخش ویژگی ایشان نه فقط از نظرها دور است بلکه به کلی مغفول است، مثلاً اینکه ایشان به رئیس جمهور نزدیک است و دلیل انتصاب ایشان به سمت بالاترین مقام سیاسی استان رفاقت بوده است به عنوان نقطه ضعف یاد می شود، حال آنکه همه می دانیم که تشکیل شورای راهبردی در ایران برای تعیین فرد شایسته یا مناسب برای یک سمت با چه چالشهایی مواجه است. استان مازندران در تمام ادوار در زمینه انتصاب استانداران جزو آخرین استانها بوده است، دلیلش نه مخالفت که جنگ گروه ها برای نشاندن گزینه مد نظر خود بر کرسی قدرت بوده است. در چنین وضعی هیات دولت در اغلب بلکه همه موارد ناگزیر از تصمیم مستقل بوده است، وانگهی به چه دلیل موجهی قرابت یا رفاقت با بالاترین مقام اجرایی کشور عیب محسوب می شود، مگر نمی دانیم که مهمترین خصیصه ی مقام ارشد سیاسی هر استان می باید امکان و قدرت چانه زنی باشد؟!
آیا قرابت مقام ارشد استان با مقام ارشد کشور امکان بسیار مهم چانه زنی را برای کسب امتیازات فراهم نمی سازد؟ هیات دولت زیر فرمان رئیس دستگاه اجرایی است و استاندار فاقد قرابت یا رفاقت از او برای کسب هر امتیاز و اعتبار می باید از مجاری و مسیرهای دشوار چانه زنی بگذرد تا شاید چیزکی عایدش شود حال آنکه شخص نزدیک، برای همان مقصودها و مقصدها راهی به مراتب سهل و آسان دارد. چه بخواهیم چه نخواهیم و چه خوشایند ما باشد چه بدایند ما این واقعیت سیاست در سپهر سیاسی ماست پس به جای نعل وارونه زدن در نقدها باید روشی مبتنی بر جلب فایده را در این راستا ملحوظ نظر داشت.
در نوشته های بعدی این دیدگاه تبیین خواهد شد.
