عبارت – گروه جامعه: سخن گفتن از اتمام پروژه زباله‌سوز ساری که به اثری باستانی بدل شده، پیش از انتخابات مهدی یونسی بعنوان استاندار مازندران، حکم دست‌کاری زخمی کهنه را داشت.
این پروژه تابحال ۴ رئیس‌جمهور را درگیر خود کرده است که دو تن از آنها ازجمله مرحوم ابراهیم رئیسی حتی از نزدیک به بازدید آن آمدند، اما هرچه بیشتر گذشت، مردم ساری کمتر فهمیدند دلیل کُندی عجیب پروژه‌ای که میلیاردها تومان را بلعیده است چیست.
یونسی در دوره‌ای به ساختمان سفید خیابان انقلاب ساری پای گذاشت که پروژه در همان رکود بی‌دلیل درجا می‌زد، واضح بود که از استاندار جدید هم کار خاصی ساخته نیز، زیرا چالش‌های این پروژه آنقدر زیاد است که کم‌مانده به ارتفاع دماوند برسد.
اما یونسی روشی دیگر را بر‌خلاف اسلافش در پیش گرفت. طاهایی، ربیع فلاح، اسلامی، حسین‌زادگان، حسینی‌پور و نوری هرکدام بعد از مدتی پیگیری پروژه به عمق آن پی بردند و برای این‌که در این چاه ویل سقوط نکنند، بی سروصدا مسئله را به شرکت پیمانکار سپردند تا بوی گند زباله‌سوز را از اتاق استاندار در طبقه سوم خارج کنند.
این پروژه آنقدر پیچیده شده که عملا می‌توانست وقت زیادی از استانداران بگیرد و آنها را از رسیدگی و اجرای امور بسیاری باز دارد، بنابراین توپ را به زمین شهرداری و شورای شهر انداختند و خودشان هرزگاهی با تکرار این جمله که “زباله‌سوز ساری پیشرفت خوبی داشته است” در نقش سیاهی‌لشگر ظاهر شدند.
اما به‌نظر می‌رسد یونسی به دل طوفان زده است. ضعف شدید شورای شهر ساری و بلاتکلیفی مرگبار شهرداری مرکز استان مازندران، عملا فرمانداری ساری را به تنها بازیگر فعال این عرصه بدل نمود، اما چشم بسته روشن بود که بلند کردن این وزنه سنگین به‌تنهایی توسط فرمانداری ممکن نیست، به‌همین خاطر یونسی علیرغم بسیاری از مشورت‌ها که او را از مداخله جدی در ماجرا برحذر می‌داشت، به‌عنوان فعال اصلی وارد داستان زباله‌سوز ساری شد.
وی در همین مدت به اندازه تمام دوران استانداری حسینی‌پور و نوری در دولت سیزدهم درباره پروژه زباله‌سوز جلسه برگزار کرده و بیش از ۱۰ گزارش را مورد مطالعه قرار داده است. به‌نظر می‌رسد ترفند او برای اتمام کار، افزایش هم‌زمان فشار به برخی وزارت‌خانه‌ها و تأکید بر اثرات منفی این پروژه نیمه‌کاره بر گردشگری ساری است. به‌همین خاطر در این مدت وزارت‌خانه‌های کشور، صمت، گردشگری و سازمان محیط‌زیست را به‌صورت مستقیم درگیر پروژه کرده است تا بتواند حداقل اهمیت آن را به سطح ملی ارتقا دهد.
به‌نظر می‌رسد یونسی هم‌زمان با فعال کردن پرونده زباله‌سوز ساری در پایتخت، از مدیریت شهری ساری قطع امید کرده و اتاق عملیات را از عمارت شهرداری به عمارت استانداری منتقل کرده است. مخالفان این انتقال معتقدند پروژه؛ فرصت و انرژی زیادی از نماینده عالی دولت در استان می‌گیرد، اما سرعت دل‌خواه یونسی را نخواهد داشت. اما استاندار معتقد است با تجمیع نهادهای مربوطه در سطح ملی، فشار برای افزایش اعتبارات و تعیین اولتیماتوم برای پیمانکار می‌تواند بالأخره این زخم کهنه را از پیشانی ساری پاک کند.
اگر یونسی بتواند این پروژه را به‌شکلی درست، نه به روشی که زباله‌سوز نوشهر افتتاح شد، به سرانجام برساند نامش برای همیشه در مرکز استان مازندران باقی خواهد ماند و ساروی‌ها او را در شمایل کسی به‌یاد خواهند آورد که ضربه‌ی آخر را زد.
هرچند برخی گزارش‌های ارائه شده در سال‌های اخیر پرده از امری عجیب برداشت و آن این‌که گویا اساسا تجهیزات مورد استفاده در پروژه مناسب آب‌وهوای مرطوب شمال نیستند. اما متأسفانه پروژه در مرحله‌ای است که نمی‌توان به عقب برگشت و چالش‌های بنیادین آن را مرتفع نمود. آنچه درحال حاضر اهمیت دارد این است که این غول آهنی بی‌خاصیت از این پس با نهایت سرعت و دقت پیشرفت کند و نهایتا در یک‌سال آینده وارد مدار شود. آنچه بیش ازهمه ساروی‌ها را به این پایان خوش امیدوار کرده سماجت استاندار مازندران در عمل به یکی از اصلی‌ترین وعده‌هایش، یعنی اتمام پروژه‌های نیمه‌کاره راهبردی با درصد پیشرفت بالاست
